We zien haar spanning wanneer ze samen met haar moeder uit de auto stapt en naar ons toe loopt. En die spanning is ook niet zo vreemd, want vandaag is de dag met mevrouw Jansen. De afgelopen weken hebben we stapje voor stapje met Fien geoefend hoe ze het beste kan omgaan met haar angst voor honden. En wat heeft ze mooie en moedige stappen gezet! Barstte ze in de eerste sessie nog in huilen uit bij het zien van een loslopende hond, in de afgelopen sessies heeft ze met verschillende van onze vierpotige goedzakken contact durven maken.
En nu dus mevrouw Jansen; onze tafelhoge, 37 kilo wegende Rhodesian Ridgeback. Fien heeft haar al wel een keer vanaf een afstandje gezien, maar nog geen contact met haar gemaakt. En dat is precies vandaag wel de bedoeling. Mijn vrouw Lies vraagt of ze het spannend vindt. Fien kijkt naar haar moeder en knikt. “Dat snap ik”, zegt Lies, “maar we gaan het wel doen toch?” Fien knikt opnieuw. “Kom dan gaan we”, zegt Lies en samen lopen ze op Jansen en mij af. Ik zie de spanning bij Fien toenemen en wanneer ze vlakbij ons is begint ze zachtjes te huilen. Jansen reageert door een stapje naar voren te doen. “Doe je hand maar iets naar voren Fien”, zeg ik. Ze doet het en Jansen raakt met haar neus zachtjes haar hand aan. “Ik geloof dat Jansen je een beetje wil troosten”, zegt Lies. Fien knikt en begint onbewust Jansen een beetje te aaien. Dat vindt Jansen helemaal niet erg en ze komt wat dichter bij haar staan. Lies en ik zien de spanning bij Fien wegvloeien. “Kom Fien, laten we even een stukje met Jansen gaan lopen, ok?”, zeg ik. Ze knikt en daarna lopen we samen een stukje door het park. “Hoe was je weekend met de scouting?”, vraag ik haar. Wanneer ze begint te vertellen weet ik dat ze ontspannen is. Ze kletst aan één stuk door en ondertussen geef ik haar de riem van Jansen. “Hou jij haar maar even vast”, zeg ik terwijl we rustig doorlopen. Ze pakt de riem en vertelt verder over het scoutingweekend en wat ze allemaal hebben gedaan. Voordat we het beiden in de gaten hebben zijn we al weer terug bij haar moeder en Lies. Ze loopt op haar moeder af en zegt: “weet je mam…Jansen is echt heel lief. Ik heb zelfs kusjes gekregen”. Ik kijk naar haar moeder en zie vochtige ogen wanneer ze haar dochter een dikke knuffel geeft en zegt: “ik ben zo trots op je”. Lies en ik kijken elkaar aan en voelen hetzelfde.
